Trekvogelpad, etappe 9,
|
Bron: wandelnet.nl
|
|
's Winters kun je - als het niet te bewolkt is - tijdens één lange wandeling het schouwspel beleven van zowel ochtendgloren als avondgloed, iets wat in de zomer niet gauw zal lukken. De zomer, het seizoen van de lange dagen en de korte nachten. 's Avonds is dat prettig, zomeravonden kunnen niet lang genoeg duren. 's Ochtends echter, komt de zon zo lichtzinnig vroeg op boven de horizon, dat je wekenlang dit mooiste moment van de dag misloopt. Natuurlijk is het een optie om in de zomer om 5 uur te starten met je wandeltocht. Een aanslag op je nachtrust, maar het kan. Echter, horecagelegenheden hebben de gewoonte om pas na het middaguur wakker te worden, terwijl een cappuccino-pitstop op een uitgeslapen terras toch tot de vele geneugten van een voettocht behoort. Op het tijdstip dat ik deze morgen start met m'n wandeling, staat de zon al ruim boven de denkbeeldige (want achter de bomen verborgen) horizon. Na een zomerstop van twee maanden - de meeste vogels trekken tenslotte ook nauwelijks tussen half juni en half augustus - vervolg ik vandaag het Trekvogelpad met een fraaie boswandeling tussen Baarn en Soesterberg.
Vanaf station Baarn loop ik langs villa's - uitbundig uitgevoerd met torentjes, erkers, veranda's en balkons - en loop ongemerkt (want bomen staan hier overal) Boswachterij De Vuursche binnen. Buitenplaatsen met landgoederen zijn in deze bosrijke omgeving goed vertegenwoordigd. Rijke Amsterdammers in de zeventiende eeuw vonden dit wel een mooie streek voor 'een tweede huisje' en zo werden onder andere kasteel Groeneveld, kasteel De Hoge Vuursche, paleis Soestdijk, landgoed Pijnenburg en kasteel Drakensteyn gebouwd. |
|
|
Baarn was tientallen jaren, tot 1980, de woonplaats van koningin Juliana (Soestdijk) en is nu, sinds 2014, weer de woonplaats van prinses Beatrix (Drakensteyn).
Ik loop door gevarieerd bos: den en spar staan broederlijk naast berk, beuk, Amerikaanse eik, lijsterbes en vogelkers. Hier en daar zijn open plekken ontstaan door het omhakken van een groep naaldbomen. Flink wat onderbegroeiing ontvangt voldoende zonlicht om te kunnen floreren. De fietsenstalling voor Bosbad De Vuursche is nu nog leeg, die zal zich straks vanzelf vullen met de rijwielen van zomerse toeristen en Baarnse jeugd, het wordt een warme dag. 
|
De doffe, zacht-galmende roep van een ransuil klinkt vanuit het bos, maar ik kan de vogel in de boomtoppen niet vinden.
Sowieso, zoals gebruikelijk in augustus, zal ik vandaag weinig vogels te zien krijgen. Een enkele roodborst, een incidentele vink, hier en daar een boomkruiper of een boomklever, een sporadische glanskop. Het geluid dat ik het meest hoor is het luide 'tsjuk' van de grote bonte specht. Een zo'n zwart-witte specht verdwijnt achter de stam van een jonge eik langs het pad. Als ik op enkele meters afstand om de stam loop, draait de specht met dezelfde snelheid in tegengestelde richting, als een kind dat verstoppertje speelt. |
|
De stilte wordt langzaam verdrongen door dreunende basklanken. Even later passeer ik de achterkant van camping 'De Zeven Linden'. Bij een grote tent proberen drie in recreatieteam-rode shirts gestoken jongeren, een tiental kleuters en hun ouders aan het dansen te krijgen, met wisselend succes. Langzaam keert de rust weer als ik het vakantievermaak achter me laat. Boven een open plek cirkelen drie wespendieven: buizerd-lookalikes, maar met slankere kop/nek en andere subtiele verschillen. |
|
Kilometerslang loop ik kriskras door het bos, een landschapstype waar ik normaal gesproken geen groot liefhebber van ben. Maar het is aangenaam weer, sluiers zonlicht dringen door het frisse gebladerte en besprenkelen de bosbodem met gouden vlekken. Het levert steeds verrassende doorkijkjes op en clair-obscur schilderingen die Rembrandt jaloers zouden maken.
|
|
Bomen, bomen, bomen. Op de momenten dat je begint te denken dat heel Nederland bedekt is met bos, schuiven de bomen als een lamellengordijn opzij om je een blik te gunnen op een klein heideveld, een maisperceel of een weilandje. Omringd door bomen, dat dan weer wel; de horizon laat zich niet zien.
|
|
|
|
Na verloop van tijd dient Lage Vuursche zich aan, een klein dorpje middenin de bossen. Zo te zien bevinden zich hier meer restaurants dan woonhuizen; dit moet het dorp zijn met de grootste concentratie pannenkoekenhuizen van Nederland. Het percentage grijze haren op de terrasjes is opmerkelijk hoog. Veel mensen genieten hier van hun oude dag.
|
Kasteel Drakensteijn ligt goed verscholen achter de bomen op het bijbehorende landgoed; als ik over de 300 roedenlaan loop, krijg ik er niets van te zien. Een strak, metershoog hek met daarlangs een regiment bewakingscamera's weerhoudt me van een bezoekje. Onze voormalige koningin wordt goed bewaakt, ik zal m'n cappuccino ergens anders moeten halen.
|
|
Of Beatrix van vogels houdt weet ik niet, maar grenzend aan haar achtertuin ligt een mooi heideven, het Pluismeer, waar interessante soorten als dodaars, geoorde fuut, boomvalk en havik leven. Vanachter het vogelkijkscherm zie ik de eerstgenoemde afwisselend onderduiken en dobberen op het meer; het klaaglijk geroep van de laatste weerklinkt vanuit de bosrand. In de verte ligt het mooie heidegebied De Stulp, maar het trekvogelpad laat dat links liggen.
|
|
|
Na vier kilometer door de bossen van Landgoed Pijnenburg, tussen Soest en Bilthoven, bereik ik een prachtig natuurgebied: de Lange Duinen, een stuifzandgebied. (Verderop liggen de Korte Duinen, een vergelijkbaar, minder weids, meer intiem gebied.) Onder een blauwe hemel waarvan de uitgestrektheid nog wordt benadrukt door witte wolkenplukken, ligt deze grote zandbak met verspreid staande vliegdennen en afgezet met paars bloeiende struikheide.
Al dat zand schijnt in de laatste ijstijd door westenwinden vanaf de drooggevallen Noordzeebodem landinwaarts gewaaid te zijn. Grote delen van de aldus ontstane zandgronden zijn in de loop der eeuwen begroeid geraakt, maar door overbegrazing door schapen en het steken van heideplaggen voor de schaapskooien zijn hier en daar stuifzandgebieden ontstaan. Het verstuivingsproces wordt soms een handje geholpen, het levert prachtige natuur op die buiten Nederland nauwelijks te vinden is in Europa! |
|
Het laatste deel van de wandeling leidt me over de voormalige vliegbasis Soesterberg. Hier ligt de oorsprong van de Nederlandse militaire luchtvaart: vanaf 1913 werden hier de eerste vluchten gemaakt door de Luchtvaartafdeling van het leger. Een kleine honderd jaar later, in 2008, werd de basis wegens bezuinigingen opgeheven. Nu, sinds 2014, is het Nationaal Militair Museum hier gevestigd.
Na enkele munitiebunkers in het bos, bereik ik open terrein. Het eerste gebouw dat hier aan de bosrand staat, is 'Gebouw 45', daterend uit 1910 en daarmee het oudste luchtvaartgebouw van Nederland. Een fraai gebouw, dat verschillende taken heeft vervuld: showroom, perscentrum, EHBO-post, theehuis, bureel van de dominee en lesgebouw. Vanaf hier kijk ik uit over de startbanen, de hangars, de opgestelde vliegtuigen en de daartussendoor wriemelende mensen.
Na enkele munitiebunkers in het bos, bereik ik open terrein. Het eerste gebouw dat hier aan de bosrand staat, is 'Gebouw 45', daterend uit 1910 en daarmee het oudste luchtvaartgebouw van Nederland. Een fraai gebouw, dat verschillende taken heeft vervuld: showroom, perscentrum, EHBO-post, theehuis, bureel van de dominee en lesgebouw. Vanaf hier kijk ik uit over de startbanen, de hangars, de opgestelde vliegtuigen en de daartussendoor wriemelende mensen.
|
|
|
|
|
Als ik dichterbij kom, merk ik dat ik meer in beslag wordt genomen door de toeschouwers dan door de gevleugelde toestellen. Geboeid kijk ik naar de watertandende en likkebaardende bezoekers. Voor velen is deze combinatie van luchtvaarthistorie en aeronautische techniek een aan obsessie grenzende hobby, wat ik mooi vind om te zien.
Gelukkig maar, want natuurgebieden zoals op de foto hieronder zijn het waard!
|
|
De Lange Duinen
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
WANDELPAD-HAIKU'S
WANDELPAD-HAIKU'S
|
wandelpad-haiku
drieregelig vogel-vers een observatie |
Ransuil
laag staat nog de zon dof klinkt de zacht-galmende roep van een ransuil (Baarn) |
Grote bonte specht
hij, achter de stam, draait tegengesteld aan mij, speelt verstoppertje (Baarn) |
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
|
© Teksten en foto's: 'Landloper' Jacob
|
