Pelgrimspad, etappe 12
|
Bron: www.wandelnet.nl
|
Woensdag, 27 augustus 2014
Vanaf het station loop ik door de Bossche binnenstad naar de Sint-Jan waar ik wil starten met het tweede deel van het Pelgrimspad.
|
Het is de laatste week van de zomervakantie. Volgende week starten de studies weer en dat is te merken. Tientallen eerstejaars studenten lopen in groepjes onwennig door de stad, vragenlijst in de hand. Tijdens hun introductie moeten ze eerst de stad en omgeving leren kennen. Hun ontgroening zal daarnaast nog wel vervelender verrassingen in petto hebben, later op de dag zal ik daar nog getuige van zijn.
Pleinen en winkelstraten zijn in beslag genomen door de schreeuwerig gekleurde attracties van de kermis die deze week wordt gehouden. Ik wring me een weg tussen draaimolens, reuzenrad, botsauto’s, schiettent en 'kop van jut' door en ontwaar uiteindelijk de trotse gotische kathedraal. Een 'binnenstebuiten gekeerde druipsteengrot’ schreef ik bij de vorige etappe, maar daar is nu weinig van te zien: het exterieur is bijna geheel verborgen achter het overweldigende gebladerte van kastanje, plataan en beuk. Dan maar naar binnen. |
|
Het eerste deel van het Pelgrimspad had ik in juni hier in de Sint-Jan afgesloten. Als start van het tweede deel neem ik weer plaats op een kerkbank om de grootsheid van het schip op me in te laten werken.
Heiligenbeelden kijken op me neer. Jacobus, de beschermer van de pelgrims, staat er ook tussen, met staf en kalebaskruik. Duizenden pelgrims lopen jaarlijks over één van de vele pelgrimsroutes naar Santiago (Sint Jacobus) de Compostela in Noordwest-Spanje, waar het gebeente van de apostel Jacobus volgens de overlevering begraven zou zijn. Mijn pelgrimspad voert me de komende maanden van deze plek door het Brabantse en Limburgse landschap naar Maastricht. (Je kunt daarna nog een stukje België in naar het stadje Visé, waar de route aansluit op de internationale pelgrimswegen naar Santiago de Compostela.) |
|
Het eerste gedeelte van het Lange-Afstand-Wandelpad valt samen met het stuk dat ik de vorige keer ook gelopen heb: langs stadsmuren en bastions, langs het natuurgebied het Bossche Broek (ook hier steeds groepjes eerstejaars studenten), langs de Dommel (waar een aalscholver op een paaltje de naam van het riviertje letterlijk neemt), langs het afwateringskanaal ’s-Hertogenbosch - Drongelen (gegraven om het Bossche Broek te ontlasten bij wateroverlast) en langs de Vughtse Lunetten.
Na een warme en zonnige juli, verzoop Holland bijna in een natte augustusmaand.
Het weer van vandaag vormt een uitzondering op dit beeld: de zon schijnt volop en de temperatuur stijgt zelfs tot boven de 20°C. Door de vele regenbuien van de laatste weken is de lucht schoon en de atmosfeer helder, het pad modderig en het lange gras doornat. M’n hoge, waterdichte wandelschoenen zijn daar echter tegen bestand. |
|
|
Een drie kilometer lang, eentonig pad langs het afwateringskanaal wordt ‘opgevrolijkt’ door een groepje schapen. Daarvoor moeten de op handen en knieën in het natte gras voortkruipende en blatende eerstejaars studenten doorgaan. Ze laten zich aanhalen door de ouderejaars die hen goedmoedig over hun bol aaien, daarmee te kennen gevend dat ze de beroerdste niet zijn. Ene Lisanne dacht de ellende te kunnen ontlopen: stiekem afgedwaald was ze achter een brugpijler verdwenen. Ze wordt echter weer teruggedreven: geen schaapje mag verloren gaan.
|
|
Zodra ik het kanaal achter me laat en het bos bij Kamp Vught insla, word ik omgeven door een wolk van staartmezengeluidjes. Behalve die van boomklever en grote bonte specht zijn dit de eerste vogelgeluiden die ik hier hoor. Augustus - toch een wat saaie maand qua natuurbeleving. Zelfs het vermeende schelle gefluit van een ijsvogel bij de met water omgeven verdedigingswerken blijkt van een hondenfluitje afkomstig te zijn.
|
Na de vorige wandeling had ik spijt dat ik me er geen tijd voor had gegund, nu sla ik bij de Lunetforten een zijpad in en loop naar het monument dat in 1947 werd onthuld door prinses Juliana bij de fusilladeplaats van Kamp Vught. Hier werden in 1944 door de Duitsers meer dan 300 mensen gefusilleerd. De namen en woonplaatsen staan gegraveerd in de meterslange witte muur met daaronder de tekst: ‘Den vaderlant chetrouwe blijf ick tot in den doet’. Ik zit op een bankje en denk aan de mensen die op dit moment worden doodgeschoten in Sudan, Libië, de Gaza-strook, Irak, Syrië, ... . Een zinnetje uit een song van Sting speelt door m’n hoofd: “History will teach us nothing”. |
|
Bij 'De IJzeren Man', ooit zandafgraving en nu recreatieplas, arriveert vanuit het westen de route van Pelgrimspad deel 1. Hier sla ik deel 2 in, naar het zuidoosten, langs een villawijk van Vught. Daarna kom ik in een meer landelijke omgeving, al gauw gevolgd door eikenbossen.
De oprijlanen naar de achter lover verscholen villa’s zijn recht; de koeien grazen gestaag het gras kort; de eiken strekken zich naar het licht; de eikels tuimelen naar beneden; het mos groeit vooral op de noordzijde van de boomstammen. Kortom, een zonnige dag in augustus: alles is zoals het hoort, voor verrassingen moet je in een ander jaargetijde zijn. (Het enige buitengewone is een vallende eikel die opstuitert van de grond en klemvast tussen een poot van m’n zonnebril en oogkas tot stilstand komt.) |
|
|
|
|
|
|
Kilometerslang voert een breed zandpad door een pastoraal landschap. Dat er niets gebeurt, is niet erg. Ik loop de metertjes onder me weg en dat is het.
Een boerenmeisje raast met zichtbaar plezier in een door twee paardjes voortgetrokken rijtuigje over de zandweg. De plassen worden zorgvuldig omzeild. De zon brandt, hoog boven me cirkelen buizerds tevreden op de thermiek. Een uur of zeven nadat ik vanmorgen m’n auto parkeerde bij pannenkoekenhuis ‘Belveren’ (en de bus nam naar Den Bosch), plof ik op het terras van deze uitspanning neer en geniet van een cappuccino. En van een troep pensionado’s in gele hesjes die hier van hun fiets zijn afgestapt en neergestreken. Zoals het tienermeisje een half uur geleden genoot van haar solitaire ritje, zo amuseren deze levenslustige ouderen zich tijdens hun tocht in groepsverband. Zo beleeft ieder op eigen wijze het genoegen van deze zonnige dag. |
|
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
WANDELPAD-HAIKU'S
WANDELPAD-HAIKU'S
|
wandelpad-haiku
drieregelig vogel-vers een observatie |
Staartmees
m’n hoofd in een wolk van staartmezengeluidjes - mijn dag is weer goed (Vught) |
Buizerd
hoog op de thermiek langzaam cirkelen buizerds de zomerzon brandt (Haaren) |
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
|
© Teksten en foto's: 'Landloper' Jacob
|
